"Dünyada pek çok insan hayallerine ulaşmaya çalışıyor. Aslında istedikleri orada ama bulması kolay değil. Onları yeterince istemek ve bugünlerde bizden başka bir şey kalmadığını düşünmek zorundasın." - Jon Bon Jovi
Bon Jovi, 27 Haziran 1995’te 6. Stüdyo albümü olan These Days’i yayımladı. Bu albümden önce grup üyelerinden Jon Bon Jovi ve Richie Sambora solo çalışmalar gerçekleştirmişti. Sonrasında grup yeni albümleri için tekrar bir araya gelerek prodüktör Peter Collins’le birlikte bu albümü hazırladılar. These Days, yayımlandığı dönemde listelerde Michael Jackson’ın HIStory albümünü geçerek 1. Sıraya kadar yükseldi.
These Days, grup üyelerinin mutlu olduklarını söyledikleri bir dönemde yazılmış olsa da yaşamın anlamını sorguladıkları, depresyon ve ayrılık temalarının ağırlıklı işlendiği karanlık şarkılardan oluşuyor. Albümün kapağında Bon Jovi üyelerinin turuncu ve kahverengi renklerinin ağırlıklı olduğu bir fotoğrafı bulunuyor. Aynı kasvetli renk paleti video kliplerde de kullanılıyor. Renkler albümdeki şarkılarla ilgili de fikir veriyor.
Yayımlanmasının 26. yıldönümünde Bon Jovi’nin en iyi eserlerinden biri olan ama günümüzde popülerliğini kaybeden These Days’e yakından göz atalım.
Albümün ilk şarkısı Hey God, hızlı temposu ve agresif gitarlarıyla tanrıya isyan ediyor. Bon Jovi, tanrıya sinirle sesleniyor ve dünyadaki gördüğü toplumsal adaletsizliklerden bahsediyor ve tanrının bu durumlara nasıl kayıtsız kalabildiğini sorguluyor. Something To Believe In parçası Hey God’ın devamı niteliğinde, şarkıda inancını ve umudunu kaybetmiş bir adamın çaresizliğini dinliyoruz. İnanabileceği bir şey arıyor ama bulamıyor, hafif tempoda ilerleyen şarkıyla bu duygu çok iyi bir şekilde yansıtılıyor. Albüme adını veren These Days parçasında, Bon Jovi’nin Bob Dylan tarzı hikaye anlatıcılığıyla birçok insanın umut dolu ama yorgun hayatlarından kesitler vererek onlara dokunuyor. Aslında, bugünlerde kimse kendisi olmak istemiyor ama yine negatif durumlara pozitif bir bakış açısı sunuyor. Bu üç parça hayat bıkkınlığını anlatan ve hayatı sorgulayan derin sözleri ve kaliteli rock melodileriyle bizi fazlasıyla etkiliyor.
İsmiyle George Harrison’un While My Guitar Gently Weeps şarkısını andıran My Guitar Lies Bleeding In My Arms, albümün en karanlık ve depresif şarkılarından biri. Grubun bir önceki albümünde yer alan Bed Of Roses şarkısından esinlenlenirek yazılmış; fakat sonuçta ortaya çok daha kasvetli ve hüzünlü bir eser çıkmış. Hayatının anlamını, umudunu tamamen yitirmiş bir adam hislerini ve yalnızlığını bir şarkıya çevirmeye çalışıyor. Yavaş bir gitarla başlayan şarkının solosu ise bizi hayata yeniden bağlıyor.
Albümdeki Something For The Pain, Damned ve If That’s What It Takes daha yüksek tempoda motive edici, hard rock ve R&B soundları içeren şarkılar olarak karşımıza çıkıyor. If That What It Takes söylenilen her şeye karşı umudu aşılayarak bize yalnız olmadığımızı söylüyor. Something For The Pain ise sözleriyle ve video klibiyle 90’lı yılların modasıyla geçiyor ve herkesin acısını dindirecek bir şeyin arayışına giriyor. Albümün geri kalanı çok karanlık ve hüzünlü iken bu şarkılarda farklı ve daha umut dolu bir hisse kapılıyoruz.
Jon Bon Jovi'nin söylediğine göre, Livin’ On A Prayer parçasında hikayesini anlattığı Tom ve Gina çiftiyle Lie To Me şarkısında 10 yıl sonra tekrar karşılıyoruz. Çift, yine pek de iyi durumda değil ve geleceğe karamsarlıkla bakıyorlar. Şarkıda ise zorluklara göğüs germenin, hayatla başa çıkmanın en iyi yolunun aşk olduğu mesajı veriliyor. Lie To Me ile birlikte (It’s Hard) Letting You Go, Hearts Breaking Even, Diamond Ring ve adıyla tezat oluşaran This Ain’t A Love Song gibi etkileyici aşk şarkıları yer alıyor. Bu şarkılardan şüphesiz en tanınanı; Jon Bon Jovi’nin güçlü vokali, kötü giden bir ilişkiyi detaylı bir şekilde tasvir eden This Ain’t A Love Song.
Bon Jovi’nin 1980’lerdeki albümleri Slippery When Wet ve New Jersey daha çok tanınıyor olsa da 1990’lı yıllardaki iki albümü Keep The Faith ve These Days ile Bon Jovi müzikal olarak olgunlaşıyor ve çok kaliteli işlere imza atıyor. Jon Bon Jovi "Şarkı yazarlığı açısından New Jersey albümünden sonra büyüdük. O zamana kadar söyleyecek çok şeyim vardı ve daha olgunlaştık.” diyerek çalışmalarındaki müzikal ilerlemeye işaret ediyor. These Days de içindeki uzun soluklu, katmanlı, karanlık ve derin sözleriyle; temalarıyla grunge döneminin ruhunu taşıyan bir rock albümü olarak bu olgunlaşmanın en güzel örneğini oluşturuyor. Müzikal yetkinliği, sözlerinin çok anlamlılığı ve akılda kalıcı gitar soloları sayesinde yıllar sonra bile These Days’i unutulmaz bir albüm haline getiriyor.