Once, 1 buçuk saati aşmayan süresi ve neredeyse her biri birer folk hiti olan müzikleri sayesinde göz açıp kapayıncaya dek akıp giden bir eser oluyor.
(Spoiler) Yönetmen ve senarist John Carney, filmi yaratırken hem kendinin hem de başrolünün hayatından ilham alarak bu hikayeyi kaleme almış. Hatta başkarakterlere de isim vermemiş. Başroldeki müzisyen Glen Hansard’ın da şuradaki röportajda değindiği üzere film, Carney’nin o zamanki kız arkadaşı Marcella Plunkett’ın İngiltere’ye gitmesi üzerine yazılmış.
Bu arada Plunkett da filmde var! Erkek başkarakterimizin unutamadığı kız arkadaşını canlandırıyor (Bkz. Lies). Ayrıca başkarakterde Hansard’ın müzisyenlik kariyerinden de esinlenilmiş.
Hatta daha da ilginci Carney, onun grubu The Frames’in eski basçısıymış. Carney de bu rolü ilk olarak ünlü aktör Cillian Murphy için yazmış; ancak o, projeden çıkınca bu iş tam dost meclisine dönüşmüş.
Böylelikle de samimiyet hissi, filmin odak noktası olan “müziğin aşkı buluşturması”ndan da ön plana çıkıyor.
Üstelik, muazzam bir soundtrack albümüne sahip folk parçalarından tutun profesyonel olmayan oyuncularla 150 bin euro gibi kısıtlı bir rakamla çekilmesine kadar tam bir indie film bu. En önemlisi de Dublin sokaklarındaki bu samimiyeti bize şahane yansıtan Avrupalı bir yönetmenin etkisi var.
Senaryoyu Hollywood kriterleriyle donatmıyor: Aşk filmi klişelerini zaten geçin, iki başkarakterimiz öpüşmüyor bile. Ancak birbirlerinden ne kadar etkilendiklerini şu iki sahnede görüyoruz:
Erkeğin kadına “Gece burada kal.” demesi ve kadının erkeğe (bilinçli bir şekilde altyazısız) Çekçe “Hayır. Seni seviyorum.” şeklinde cevap vermesi... Ancak, iki karakterin de içinde bulunduğu hayat şartları gereği birbirlerine doyamadan, hatta tam anlamıyla beraber bile olamadan ayrılıyorlar.
Gerçek hayatta ise durum tam tersi: Glen Hansard ve Markéta Irglová, bu filmle birlikte sevgili olmaya başlıyorlar.
O zamanlar Hansard 37 yaşında iken; Irglová ise henüz 19’du. Buna rağmen, özellikle birbirleriyle olan müzikal uyumlarından etkilenmemek gerçekten imkansız. Hatta çift, filmden sonra oyunculuğa devam etmeyip The Swell Season isimli bir duo grup bile kurdu.
2009 yılında ise ilişkilerini noktalayan ikili, bu nedenle müzikte de ayrı yollarda devam ediyorlar. Arkalarında ise iki albüm ile bu filmin defalarca zevkle dinlenebilen soundtrack albümü ve onun en önemli meyvesi Falling Slowly’i bırakıyorlar.
Gitar ve piyanonun o basit melodi üzerindeki uyumu gerçekten eşsiz. Bu şarkı ile ikili, 80. Oscar Ödülleri’nde En İyi Şarkı Ödülü’nü evlerine götürerek şöyle büyük bir sürpriz yapmıştı.
Film, ardında The Swell Season ve Oscar ödüllü bu albümün yanı sıra birçok değerli hayran da bıraktı: Şuradan göz atılabileceği gibi Steven Spielberg ve Bob Dylan gibi alanlarının en önemli isimlerinin takdirini kazandı. Bununla birlikte, Broadway dahil birçok yerde sahne alan büyük bütçeli bir müzikale dönüştü.
Müzikallerin Oscar’ı olan Tony’leri 8 ödülle silip süpürdü. How I Met Your Mother’daki malum kişiyi oynayan Cristin Milioti de burada Irglová’nın karakterine hayat verdi. Filmin yönetmeni Carney ise Begin Again (2013) ve Sing Street (2016) gibi yine müziği odağına alan aynı seviyelerde kaliteli işlere imza attı.
Once hakkındaki en önemli nokta ise bu 1 buçuk saatin bize ne hissettirdiği: İki müzisyenin yalnızlıkları ve sanatlarının aracılığıyla bir araya gelmelerinin samimiyetine tanık oluyoruz. Bu hissiyatın yanında da bol bol Dublin sokakları ve izleyiciye bu yolculukta eşlik eden birbirinden sıcak şarkılar var:
Irglová’nın sade sözleri ve duygusal solo performansıyla If You Want Me ve grubun stüdyoda resmen döktürdüğü When Your Mind's Made Up çok başarılı. Ayrıca, piyanonun bizimle adeta konuştuğu The Hill, Hansard’ın en naif anlarını kaydettiği All the Way Down ve filmin jeneriklerindeki harika eser Say It to Me Now da öyle.
Filmi izledikten sonra albümünü de dinleyip o dünyanın içinde istediğiniz zaman yaşayın...
Kaynak: 1