Tom Odell, ilk albümü Long Way Down ve hit şarkısı Another Love ile tanınmıştı. Sonrasında, ikinci stüdyo albümü Wrong Crowd, 2016 yılında yayımlandı. Her zaman olduğu gibi aşk temalı şarkıları içeren brit-pop türündeki albümün Deluxe versiyonunda 15 şarkı yer aldı. Tom Odell, bu albümü yazarken artık daha özgüvenli ve olgun olduğunu, ifade etmişti.
Wrong Crowd, tam olarak bir konsept albüm olmasa da albümdeki parçaları bir hikayenin bütünü şeklinde yorumlayabiliriz. Wrong Crowd’daki şarkılar, aşk ve çoğunlukla ayrılık temasını işliyor. Tom Odell’in yaşadığı ayrılık sonrası hayatından kesitler gibi tüm albüm bize bir hikaye anlatıyor. Video kliplerde kullanılan, temalar da aynı hikayenin devamı gibi birbirini takip ediyor. Şimdi albümdeki şarkıları daha yakından inceleyerek Tom Odell’in üzücü ayrılığını müzikal ilham olarak nasıl kullandığını inceleyelim.
İlk şarkı Wrong Crowd, albüme adını veren parça. Klibinde de görülebileceği gibi Tom Odell, hüzünlü çünkü bir ayrılık yaşıyor, sevgilisiyle birlikte çektiği romantik videoları izliyor. Ayrılığı atlatmak ve kafasını dağıtmak için partilere gidiyor ama ne yaparsa yapsın, kendisini yanlış kalabalıklar içinde buluyor. Bu şarkıyla hızlı ritimler, piyano melodileri duyuyoruz. Albümün geneli yüksek tempolu neşeli şarkılardan oluşsa da sözleri tam tersi hüzünlü ve kasvetli.
"I guess I'll always be hanging around with the wrong crowd"
Albümün ikinci şarkısı Magnetised, Tom Odell’in ayrılığı kabullenişini anlattığı parça. Artık sevgilisinin onu sevmediğini kabul ediyor. Yine de "she keeps me hanging on" demesi ayrılığı atlatamadığını ve bu konuyla ilgili birçok şarkı daha söyleyeceğini gösteriyor. Şarkının klibinde de Wrong Crowd’un klibinde kullanılan görüntüler, leopar metaforu ve aynı hikaye devam ettiriliyor. Sevgilisiyle kavgalarını, Tom Odell’in sinirle çekip gidişini ve hayal kırıklığını izliyoruz. Magnetised ise elektronik melodileriyle dans ettiren bir şarkı olduğu için akustik versiyonunda anlatılan hikaye daha iyi bir şekilde veriliyor.
Concrete şarkısında "I need something real" diyor. Aslında concrete kelime anlamına baktığımızda aynı zamanda somut anlamına geliyor. Buradaki tezatlık kullanılmış. Aynı zamanda sözleri Bon Jovi’nin Bed Of Roses parçasını andırıyor.
Constelations’da ayrılmasının üzücü detaylarını anlatıyor, Jeolusy’de kendisini ayrılık için acımasızca suçluyor. Still Getting Used To Being On My Own’da yeni ve yalnız hayatının nasıl ilerlediğini anlatıyor. Sparrow parçası, Edgar Allan Poe’nun bir kuzgunla konuşması gibi Tom Odell’in bir serçeyle konuşmasını anlatıyor. Somehow, Mystery, Entertainment ve I Thought I Knew What Love Was şarkıları piyano partisyonlarının ön planda olması ve hafif bir tempoda ilerlemesiyle Long Way Down albümündeki şarkıları andırıyor. Albümün rock türündeki şahane şarkısı Daddy. Başından itibaren giren elektro gitar riffi bir diğer yeni İngiliz grup Royal Blood’un şarkılarını anlatıyor. Albümün en iddialı ama hak ettiği ilgiyi görmeyen parçası olarak kalıyor. Somehow, karmaşık düzenlemesi ve orkestranın da şarkıya dahil olmasıyla Tom Odell’in müzikal olgunluğunu gösteriyor.
Albümün en iyi şarkılarından Here I Am’de ise, her şeyin bittiğini ve artık üzgün olmadığını sandığı bir vakitte sevgilisinin evinin önünden geçiyor. Oysaki, durumu atlatamamış ve yukarı koşarak onunla barışmak istediğini anlatıyor. Yine yüksek tempolu bir şekilde başlayan şarkının "Baby, couldn’t love me more" dizesiyle anlıyoruz ki, isteği gerçekleşmiyor. Şarkının klibinde ise Kevin Spacey yer alıyor. Aynı şarkıda anlatıldığı gibi Kevin Spacey de yukarıya koşuyor. Wrong Crowd klibindeki parti gibi gözüken yere ulaşmak istiyor ama ne kadar denese de başaramıyor.
Wrong Crowd, Concrete, Silhouette şarkılarının kliplerini incelediğimizde Tom Odell aynı lacivert ceketi giyiyor ve aynı kadını, mekanları görüyoruz. Albüm bir konsept albüm olmasa da videolarında aynı sanat dilinin kullanılması ve aynı hikayenin devam etmesinden de anlaşılabileceği gibi bir ayrılık sonrasında yaşanan kesitlerden parçalardan oluşuyor. Tom Odell, Wrong Crowd boyunca yaşadığı ayrılığı yüksek tempolu şarkılarla anlatıyor. Bu şarkılara bakarak şarkıların melodileri, işlediği konular ve Tom Odell’in giydiği kıyafetler; 1980’lerde meşhur olan New Romantics akımını andırıyor. Albümdeki farklı düzenlemeler ve farklı tarzları denemesiyle de müzikal olgunluğunu gösterdiği bir albüm olarak son zamanların en iyi pop albümlerinden biri olmaya hak kazanıyor.